Ο οικισμός Αλοιζιάνικα δημιουργήθηκε από κατοίκους παραθαλάσσιου οικισμού που βρισκόταν στην περιοχήΣκάνδειας – Καστρί και που όταν καταστράφηκε ήρθαν στη σημερινή περιοχή για να δημιουργήσουν ΑΛΛΟΥ ΖΩΗ.

Ακριβώς στην καρδιά του Τσιρίγου πάνω στο πιο ψηλό οικισμό του νησιού στα Αλοϊζιάνικα βρίσκεται ο ξενώνας  '' αλοϊζιάνικα 1768 '', 10' λεπτά απο το αεροδρόμιο και 20 λεπτά απο τα δύο λιμανάκια του νησιού. Η ταράτσα του έχει θέα απο την Πελοπόνησσο μέχρι τα Αντικύθηρα και την Κρήτη καθώς και στους γύρω οικισμούς και χωριά.

Το κύριο χαρακτηριστικό του 20ου αιώνα στα Κύθηρα είναι η μεγάλη μετανάστευση, η οποία είχε αρχίσει, όπως είδαμε, δειλά από το 18ο αιώνα και εντάθηκε το 19ο, από τα μέσα του οποίου άρχισε το έντονο μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Σμύρνη.

Η μεγάλη παρουσία κυθηραϊκής καταγωγής πληθυσμού στη Σμύρνη, που έφτασε την εποχή της καταστροφής το 1922 να αριθμεί 14.000 άτομα και η πολυπληθέστερη ομάδα από τον ελληνικής καταγωγής πληθυσμό της περιοχής, άφησε έντονα τα σημάδια της.

Με κέντρο τον Κουκλουτζά η κυθηραϊκή παροικία διέθετε δικά της σχολεία και εκκλησίες και είχε σημαντική συμμετοχή σε γηροκομεία και νοσοκομεία, τα οποία συντηρούσε η ευμάρεια που προερχόταν από την επιτυχημένη παρουσία των Κυθηρίων στην οικονομική ζωή του τόπου.

Δυστυχώς το ζωντανό αυτό τμήμα της Κυθηραϊκής Διασποράς είχε την τύχη του υπόλοιπου ελληνικού στοιχείου της περιοχής μετά την τραγική Καταστροφή του 1922.

Οι περισσότεροι Κυθήριοι πρόσφυγες, όσοι γλίτωσαν από την τούρκικη θηριωδία, διασκορπίστηκαν σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Κύριοι τόποι προορισμού ήταν, φυσικά, η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Αυστραλία σε δεύτερη φάση.